دنیای کنونی مثل گذشته نیست که افراد در مناطق و جغرافیای خاصی محدود و بی خبر از یکدیگر باشند. با گسترش انواع و اقسام روش های باربری و حمل بار، اکنون بیشتر از هر زمان دیگر شاهد از بین رفتن مرزهای جغرافیایی هستیم. این امر در رابطه با مواد غذایی نیز صدق می کند. در گذشته های دور افراد خودشان مواد غذایی مورد نیاز خود را تولید و مصرف می کردند و نهایتا از آن برای معامله کالا به کالا استفاده می کردند. بنابراین یک ماده غذایی از نقطه که تولید شده بود چندان دور نمی شد.
اما در دنیای حال حاضر با رشد و رونق وسایل حمل و باربری، کارخانه ها شروع به تولید انبوده مواد غذایی کرده و آنها را به اقصار نقاط دنیا ارسال می کنند. با این تفاسیر اگر یک استرالیایی پسته کرمان یا زعفران خراسان را مصرف کند، اتفاقی خارق العاده رخ نداده است زیرا سالهاست که از طریق حمل و نقل هوایی و یا دریایی و گاها زمینی کالا و مواد غذایی به سر تا سر جهان ارسال می شود و این امر باعث رونق صادرات و واردات کشورها شده است. مزیتی که به همراه دارد استفاده و بهره وری از پتانسیل مناطق مختلف است، به عنوان مثال یک کشور که خاک و آب و هوایش برای کاشت برنج مناسب است تمرکز خود را بر روی این محصولات می گذارد و مازاد آن را از راه صادرات به خارج از مرزهای خود می فرستد و در ازایش مواد غذایی مورد احتیاجش را وارد می کند که شاید اگر خودش آنها را تولید می کرد هزینه هنگفتی صرف آن می شد.
مواد غذایی را تنها به کشورهای دیگر صادر نمی کنند بلکه بخش اعظمی از آن در درون مرزهای یک کشور جابه جا می شود. به عنوان مثال در ایران اغلب کارخانه های تولید رب گوجه در مشهد واقع شده است و از آنجا به شهرهای دیگر ایران صادر می شود. مسئله ای که در این مقاله به آن پرادخته می شود، نکاتی است که برای حمل مواد غذایی لازم به آنها توجه کنیم تا بار ما با نهایت دقت و در صحت کامل به مقصد منتقل شود.
انواع مواد غذایی
اگر بخواهیم یک دسته بندی کلی انجام دهیم، مواد غذایی رو می توان به دو دسته فاسد شدنی و فساد نشدنی تقسیم کرد. البته مواد فاسد نشدنی به این معناست که با گذر زمان فاسد نمی شود اما کیفیت خود را از دست داده و دیگر قابل استفاده نیست. با اینحال زمان زیادی باید بگذرد تا این مواد کیفیت خود را از دست دهند و دیگر قابل خوردن نباشند. قند، برنج، شکر و غیره مثال هاییست که می توان برای این مواد غذایی زد. در بین مواد فاسد شدنی نیز دو دسته بندی وجود دارد، دسته اول موادی که در عرض چند ساعت کیفیت خود را از دست می دهند، مانند خوراکی های دریایی مانند ماهی و میگو و برخی از سبزیجات که بعد از گذشت چند ساعت طراوت خود را از دست می دهند. این مواد غذایی را معمولا از طریق حمل و نقل هوایی جابه جا می کنند. دسته دیر مواد غذایی ای هستند که در عرض چند روز فاسد می گردند، از جمله این مواد می توان به ماست و مواد لبنی اشاره کرد که برای جابه جایی آنها از وانت بارها و کامیون های یخچال داری که مخصوص حمل مواد غذایی است، استفاده می شود.
